Bhagavad-gītā taka jaką jest 4.2
Tekst
imaṁ rājarṣayo viduḥ
sa kāleneha mahatā
yogo naṣṭaḥ paran-tapa
Synonyms
evam – w ten sposób; paramparā – przez sukcesję uczniów; prāptam – otrzymali; imam – tę naukę; rāja-ṛṣayaḥ – święci królowie; viduḥ – zrozumieli; saḥ – tę wiedzę; kālena – z biegiem czasu; iha – w tym świecie; mahatā – wielka; yogaḥ – nauka o związku z Najwyższym; naṣṭaḥ – rozproszona; param-tapa – O Arjuno, pogromco wroga.
Translation
Ta najwyższa nauka przekazywana była poprzez sukcesję uczniów i święci królowie poznawali ją w ten sposób. Ale z biegiem czasu sukcesja uczniów została przerwana i nauka ta – taka jaką jest – zdaje się być stracona.
Purport
ZNACZENIE:
Oznajmiono tutaj wyraźnie, że Gītā była szczególnie przeznaczona dla świętych królów, jako że oni – zarządzając swoimi poddanymi – mieli wypełniać jej cel. Z pewnością nie została ona przeznaczona dla osób demonicznych, które – wymyślając różnego rodzaju interpretacje mające zaspokoić ich własne cele – unicestwiają jej wartość, tak aby nikt nie mógł wyciągnąć z niej korzyści. Skoro tylko pierwotny cel Bhagavad-gīty poszedł w niepamięć – za przyczyną niesumiennych komentatorów, zaistniała potrzeba odnowienia sukcesji uczniów. Pięć tysięcy lat temu Sam Pan zauważył, że sukcesja uczniów została przerwana i dlatego oznajmił, że cel Gīty uległ zapomnieniu. Również obecnie jest tak wiele różnych wydań Gīty (szczególnie w języku angielskim), ale prawie wszystkie z nich są niezgodne z nauką autoryzowanej sukcesji uczniów. Istnieje niezliczona ilość interpretacji Gīty napisanych przez różnych świeckich naukowców, lecz prawie żaden z nich nie akceptuje Najwyższej Osoby Boga, Kṛṣṇy, mimo iż robią dobry interes na słowach Śrī Kṛṣṇy. Interpretacje te utrzymywane są w demonicznym duchu, poniewż demony nie wierzą w Boga – chociaż korzystają z własności Najwyższego. Jako, że zaistaniała wielka potrzeba na angielskie wydanie Gīty – takiej jaką przekazuje system paramparā (sukcesja uczniów) – uczyniono tutaj próbę mającą zaspokoić tę wielką potrzebę. Bhagavad-gītā przyjęta taką jaką jest, stanowi wielki dar dla ludzkości; jeżeli natomiast przyjmuje się ją jako rozprawę o charakterze filozoficznej spekulacji, czytanie jej jest wtedy stratą czasu.