Skip to main content

Text 1

VERSO 1

Devanagari

Devanagari

श्रीबादरायणिरुवाच
एवं व्यवसितो बुद्ध्या समाधाय मनो हृदि ।
जजाप परमं जाप्यं प्राग्जन्मन्यनुशिक्षितम् ॥ १ ॥

Text

Texto

śrī-bādarāyaṇir uvāca
evaṁ vyavasito buddhyā
samādhāya mano hṛdi
jajāpa paramaṁ jāpyaṁ
prāg-janmany anuśikṣitam
śrī-bādarāyaṇir uvāca
evaṁ vyavasito buddhyā
samādhāya mano hṛdi
jajāpa paramaṁ jāpyaṁ
prāg-janmany anuśikṣitam

Synonyms

Sinônimos

śrī-bādarāyaṇiḥ uvāca — Śrī Śukadeva Gosvāmī said; evam — thus; vyavasitaḥ — fixed; buddhyā — by intelligence; samādhāya — for concentration; manaḥ — the mind; hṛdi — in consciousness or in the heart; jajāpa — he chanted; paramam — a supreme; jāpyammantra he had learned from great devotees; prāk-janmani — in his previous birth; anuśikṣitam — practiced.

śrī-bādarāyaṇiḥ uvāca — Śrī Śukadeva Gosvāmī disse; evam — assim; vyavasitaḥ — fixou; buddhyā — com a inteligência; samādhāya — para concentração; manaḥ — a mente; hṛdi — na consciência ou no coração; jajāpa — ele cantou; paramam — supremo; jāpyam — um mantra que aprendera com grandes devotos; prāk-janmani — em seu nasci­mento anterior; anuśikṣitam — praticou.

Translation

Tradução

Śrī Śukadeva Gosvāmī continued: Thereafter, the King of the elephants, Gajendra, fixed his mind in his heart with perfect intelligence and chanted a mantra which he had learned in his previous birth as Indradyumna and which he remembered by the grace of Kṛṣṇa.

Śrī Śukadeva Gosvāmī prosseguiu: Em seguida, o rei dos elefantes, Gajendra, fixou a mente em seu coração com inteligência perfeita e cantou um mantra que aprendera em seu nascimento anterior como Indradyumna e do qual se lembrou pela graça de Kṛṣṇa.

Purport

Comentário

Such remembrance is described in Bhagavad-gītā (6.43-44):

SIGNIFICADO—Essa lembrança é descrita na Bhagavad-gītā (6.43-44):

tatra taṁ buddhi-saṁyogaṁ
labhate paurva-dehikam
yatate ca tato bhūyaḥ
saṁsiddhau kuru-nandana
pūrvābhyāsena tenaiva
hriyate hy avaśo ’pi saḥ
tatra taṁ buddhi-saṁyogaṁ
labhate paurva-dehikam
yatate ca tato bhūyaḥ
saṁsiddhau kuru-nandana
pūrvābhyāsena tenaiva
hriyate hy avaśo ’pi saḥ

In these verses it is assured that even if a person engaged in devotional service falls down, he is not degraded, but is placed in a position in which he will in due course of time remember the Supreme Personality of Godhead. As explained later, Gajendra was formerly King Indradyumna, and somehow or other in his next life he became King of the elephants. Now Gajendra was in danger, and although he was in a body other than that of a human being, he remembered the stotra he had chanted in his previous life. Yatate ca tato bhūyaḥ saṁsiddhau kuru-nandana. To enable one to achieve perfection, Kṛṣṇa gives one the chance to remember Him again. This is proved here, for although the King of the elephants, Gajendra, was put in danger, this was a chance for him to remember his previous devotional activities so that he could immediately be rescued by the Supreme Personality of Godhead.

Nesses versos, assegura-se que, mesmo que venha a cair, alguém ocupado em serviço devocional não se degrada, senão que é posto em posição na qual, no decorrer do tempo, passará a se lembrar da Suprema Personalidade de Deus. Como se explicará mais tarde, Gajendra, anteriormente, foi o rei Indradyumna e, de alguma forma, em sua vida seguinte, tornou-se o rei dos elefantes. Agora, Gajendra estava em perigo e, embora não estivesse em um corpo humano, lembrou-se do stotra que cantara em sua vida anterior. Yatate ca tato bhūyaḥ saṁsiddhau kuru-nandana. A fim de capacitar alguém para alcan­çar a perfeição, Kṛṣṇa lhe confere a oportunidade de se relembrar dEle. Aqui se comprova isso, pois, embora Gajendra, o rei dos elefantes, corresse perigo, isso serviu para que ele se lembrasse de suas atividades devocionais anteriores de modo que pudesse imediatamente ser salvo pela Suprema Personalidade de Deus.

It is imperative, therefore, that all devotees in Kṛṣṇa consciousness practice chanting some mantra. Certainly one should chant the Hare Kṛṣṇa mantra, which is the mahā-mantra, or great mantra, and also one should practice chanting cintāmaṇi-prakara-sadmasu or the Nṛsiṁha strotra (ito nṛsiṁhaḥ parato nṛsiṁho yato yato yāmi tato nṛsiṁhaḥ). Every devotee should practice in order to chant some mantra perfectly so that even though he may be imperfect in spiritual consciousness in this life, in his next life he will not forget Kṛṣṇa consciousness, even if he becomes an animal. Of course, a devotee should try to perfect his Kṛṣṇa consciousness in this life, for simply by understanding Kṛṣṇa and His instructions, after giving up this body one can return home, back to Godhead. Even if there is some falldown, practice of Kṛṣṇa consciousness never goes in vain. For example, Ajāmila, in his boyhood, practiced chanting the name of Nārāyaṇa under the direction of his father, but later, in his youth, he fell down and became a drunkard, woman-hunter, rogue and thief. Nonetheless, because of chanting the name of Nārāyaṇa for the purpose of calling his son, whom he had named Nārāyaṇa, he became advanced, even though he was involved in sinful activities. Therefore, we should not forget the chanting of the Hare Kṛṣṇa mantra under any circumstances. It will help us in the greatest danger, as we find in the life of Gajendra.

É imperativo, portanto, que todos os devotos em consciência de Kṛṣṇa pratiquem o canto de algum mantra. Decerto que a pessoa deve cantar o mantra Hare Kṛṣṇa, que é o mahā-mantra, ou o grande mantra, e também deve procurar cantar cintāmaṇi-prakara-sadmasu ou o Nṛsiṁha-stotra (ito nṛsiṁhaḥ parato nṛsiṁho yato yato yāmi tato nṛsiṁhaḥ). Todo devoto deve praticar até conseguir aperfeiçoar­-se no canto de algum mantra para que, embora talvez nesta vida sua consciência espiritual seja imperfeita, em sua próxima vida, mesmo que se torne um animal, ele não se esqueça da consciência de Kṛṣṇa. Evidentemente, já nesta vida, o devoto deve tentar aperfeiçoar sua consciência de Kṛṣṇa, pois basta compreender Kṛṣṇa e Suas instruções para que, após abandonar este corpo, ele possa retornar ao lar, retornar ao Supremo. Mesmo que ocorra alguma queda, a prática da consciência de Kṛṣṇa nunca será em vão. Por exemplo, quando ainda era um menino, Ajāmila, sob a orientação de seu pai, praticou o canto do nome de Nārāyaṇa, mas, posteriormente, em sua juventude, caiu e se tornou um bêbado, caçador de mulheres, ladrão e assaltante. Entretanto, ao pronunciar o nome de Nārāyaṇa com o propósito de chamar seu filho, ao qual dera o nome de Nārāyaṇa, ele avançou, apesar de ter-se envolvido em ativida­des pecaminosas. Portanto, não devemos esquecer-nos de cantar o mantra Hare Kṛṣṇa em circunstância alguma. Isso nos ajudará mesmo no maior de todos os perigos, como se comprova na vida de Gajendra.