ТЕКСТ 55
TEKST 55
Текст
Tekst
йа̄ва̄н йаш́ ча̄сми таттватах̣
тато ма̄м̇ таттвато джн̃а̄тва̄
виш́ате тад-анантарам
yāvān yaś cāsmi tattvataḥ
tato māṁ tattvato jñātvā
viśate tad-anantaram
Пословный перевод
Synonyms
бхактйа̄ — чистым преданным служением; ма̄м — Меня; абхиджа̄на̄ти — познаёт; йа̄ва̄н — насколько; йах̣ ча асми — как Я есть; таттватах̣ — воистину; татах̣ — потому; ма̄м — Меня; таттватах̣ — воистину; джн̃а̄тва̄ — познав; виш́ате — входит; тат-анантарам — сразу после того.
bhaktyā – przez czystą służbę oddania; mām – Mnie; abhijānāti – można poznać; yāvān – tak bardzo; yaḥ ca asmi – takim jakim jestem; tattvataḥ – naprawdę; tataḥ – następnie; mām – Mnie; tattvataḥ – prawdziwie; jñātvā – znając; viśate – wchodzi; tat-anantaram – następnie.
Перевод
Translation
Постичь Меня, Верховную Личность Бога, таким, какой Я есть, можно только с помощью преданного служения. И когда благодаря преданному служению все сознание человека сосредоточивается на Мне, он вступает в царство Бога.
Jedynie przez służbę oddania można poznać Mnie, Najwyższą Osobę Boga, takim jakim jestem. A będąc w pełni świadomym Mnie, dzięki takiemu oddaniu, można wejść do królestwa Boga.
Комментарий
Purport
Умозрительные рассуждения непреданных не дают им возможности постичь Верховную Личность Бога, Кришну, и Его полные экспансии. Тот, кто хочет постичь Верховного Господа, должен заниматься чистым преданным служением под руководством чистого преданного. В противном случае истинная природа Верховной Личности Бога ему никогда не откроется. Как уже говорилось, на̄хам̇ прака̄ш́ах̣ сарвасйа (Б.-г., 7.25). Господь не открывает Себя всем и каждому. Его нельзя постичь, опираясь только на обширные познания или философские рассуждения. По-настоящему постичь Кришну может только тот, кто обладает сознанием Кришны и занимается преданным служением. Ученые степени тут не помогут.
ZNACZENIE:
Najwyższej Osoby Boga, Kṛṣṇy i Jego kompletnych części nie można poznać za pomocą spekulacji umysłowych. Nie mogą Go też poznać niewielbiciele. Jeśli ktoś chce zrozumieć Najwyższą Osobę Boga – musi zaangażować się w czystą służbę oddania, pod kierunkiem czystego wielbiciela. W przeciwnym wypadku prawda o Najwyższej Osobie Boga na zawsze pozostanie zakrytą. Jak to już zostało oznajmione w Bhagavad-gīcie (7.25), nāhaṁ prakāśaḥ sarvasya: Nie objawia się On każdemu. Nikt nie może zrozumieć Boga jedynie dzięki erudycji albo przez spekulacje umysłowe. Kim jest Kṛṣṇa, może zrozumieć tylko ten, kto naprawdę zaangażowany jest w świadomość Kṛṣṇy i służbę oddania. Stopnie uniwersyteckie nie są pomocne w tym wypadku.
Тот, кто в совершенстве знает науку о Кришне, получает право войти в духовное царство, обитель Кришны. Стать Брахманом — не значит утратить свою индивидуальность. На уровне брахма-бхуты остается преданное служение, а там, где есть преданное служение, должны быть Бог, преданный и служение Богу. Такое знание неуничтожимо и продолжает существовать даже после того, как человек получает освобождение. Обрести освобождение — значит освободиться от материальной концепции жизни; в духовной жизни продолжают существовать различия, продолжает существовать индивидуальность, но в чистом сознании Кришны. Не следует заблуждаться, думая, что слово виш́ате («входит в Меня») подтверждает теорию монистов о полном слиянии живого существа с безличным Брахманом. Нет. Виш́ате значит, что живое существо входит в обитель Верховного Господа, сохраняя индивидуальность, что оно вступает в общение с Ним и служит Ему. Когда зеленый попугай скрывается в зеленой кроне дерева, он делает это не для того, чтобы стать деревом, а для того, чтобы насладиться его плодами. Имперсоналисты часто приводят пример реки, впадающей в океан и сливающейся с ним. Эта перспектива может тешить сердце имперсоналиста, но персоналисты всегда сохраняют свою индивидуальность, подобно рыбам, живущим в океане. Опустившись в океанские глубины, мы обнаружим, что его населяет множество живых существ. Поверхностного знакомства с океаном еще не достаточно, чтобы составить полное представление о нем. По-настоящему знает океан только тот, кто знает все об обитателях его глубин.
Do wejścia do królestwa duchowego, siedziby Kṛṣṇy, staje się zdolnym tylko ten, kto jest całkowicie obeznany z nauką Kṛṣṇy. Stanie się Brahmanem nie jest jednoznaczne z utratą tożsamości. Służba oddania istnieje, i tak długo jak istnieje służba oddania – musi istnieć Bóg, Jego wielbiciel i proces służby oddania. Taka wiedza nigdy nie ulega zatraceniu, nawet po osiągnięciu wyzwolenia. Wyzwolenie polega na uwolnieniu się od materialnej koncepcji życia. W życiu duchowym istnieje ta sama różnorodność, ta sama indywidualność – ale w czystej świadomości Kṛṣṇy. Nie należy błędnie rozumieć, że słowo viśate, „wchodzi we Mnie”, potwierdza monistyczną teorię osiągania jedności z bezosobowym Brahmanem. Nie. Viśate oznacza wejście do siedziby Najwyższego Pana, z zachowaniem własnej indywidualności, aby towarzyszyć i służyć Panu. Na przykład, zielony ptak przylatuje na zielone drzewo nie po to, aby zjednoczyć się z tym drzewem, ale po to, aby cieszyć się jego owocami. Impersonaliści często używają przykładu rzeki wpływającej do oceanu i łączącej się z nim. To może być źródłem szczęścia dla impersonalistów, ale personaliści zachowują swoją indywidualność, tak jak zwierzęta wodne w oceanie. Jeśli zagłębimy się w ocean, znajdziemy tam wiele żywych istot. Znajomość powierzchni oceanu nie jest wystarczająca. Trzeba również posiadać pełną wiedzę o stworzeniach żyjących w oceanicznych głębiach.
Тому, кто занимается чистым преданным служением, открываются подлинные духовные качества и совершенства Верховного Господа. В одиннадцатой главе уже говорилось, что обрести знание можно только в процессе преданного служения. То же самое подтверждает данный стих: занимаясь преданным служением, человек постигает Верховного Господа и входит в Его царство.
Dzięki swojej czystej służbie oddania, wielbiciel może rzeczywiście poznać transcendentalne cechy i bogactwo Pana. Jak zostało to oznajmione w Rozdziale Jedenastym, tylko służba oddania jest środkiem do takiego poznania. To samo zostało potwierdzone tutaj. Jedynie przez służbę oddania można poznać Najwyższą Osobę Boga i wejść do Jego królestwa.
Поднявшись на уровень брахма-бхуты и освободившись от материальных представлений о жизни, человек начинает заниматься преданным служением Господу, слушая рассказы о Нем. Но тот, кто уже слушает о Верховном Господе, не прилагая особых усилий, достигает уровня брахма-бхуты и очищается от материальной скверны: алчности и желания чувственных удовольствий. По мере того как сердце преданного освобождается от алчности и вожделения, его привязанность к служению Господу еще больше усиливается, помогая ему полностью очиститься от материальной скверны. На этом уровне он получает возможность постичь Верховного Господа. Об этом говорится также в «Шримад-Бхагаватам». Процесс бхакти, трансцендентного служения, продолжается и после освобождения. «Веданта-сутра» (4.1.12) подтверждает это: а̄-пра̄йан̣а̄т татра̄пи хи др̣шт̣ам. «Шримад-Бхагаватам» определяет истинное освобождение в преданном служении как обретение живым существом своей истинной природы, его возвращение в свое естественное состояние. Мы уже говорили, что по природе каждое живое существо является неотъемлемой частицей Верховного Господа. Поэтому его предназначение — служить Всевышнему, даже после освобождения от материального рабства. Обрести истинное освобождение — значит избавиться от ложных представлений о жизни. Когда человек, страдающий от желтухи, излечивается от нее с помощью сахарных леденцов, к нему возвращается способность наслаждаться вкусом сахара. Таким образом, преданное служение — это одновременно путь к совершенству и само совершенство.
Po osiągnięciu brahma-bhūta, stanu wolności od koncepcji materialnej, rozpoczyna się służba oddania, a jej początkiem jest słuchanie o Panu. Kiedy ktoś słucha o Najwyższym Panu, automatycznie następuje rozwój stanu brahma-bhūta i znikają zanieczyszczenia materialne, takie jak chciwość i żądza zadowalania zmysłów. Kiedy pożądanie i pragnienia znikają z serca wielbiciela, wtedy bardziej przywiązuje się on do służby oddania dla Pana i przez takie przywiązanie uwalnia się od zanieczyszczeń materialnych. W takim stanie życia może on zrozumieć Najwyższego Pana. Mówi o tym Śrīmad-Bhāgavatam. Proces bhakti, czyli służby transcendentalnej, kontynuowany jest również po wyzwoleniu. Potwierdzenie tego można również znaleźć w Vedānta-sūtrze (4.1.12): ā-prāyaṇāt tatrāpi hi dṛṣṭam. Znaczy to, że proces służby oddania kontynuowany jest po wyzwoleniu. Śrīmad-Bhāgavatam definiuje prawdziwe wyzwolenie w oddaniu jako odnalezienie się żywej istoty w jej własnej tożsamości, w swojej własnej konstytucjonalnej pozycji. Ta konstytucjonalna pozycja została już wyjaśniona: każda żywa istota jest fragmentaryczną, integralną cząstką Najwyższego Pana. Zatem jej konstytucjonalną pozycją jest pełnienie służby. Ta służba nie kończy się nigdy, nawet po wyzwoleniu. Prawdziwe wyzwolenie polega na uwolnieniu się od błędnej koncepcji życia.