Skip to main content

Text 26

Text 26

Devanagari

Devanagari

क्व‍ाहं रज:प्रभव ईश तमोऽधिकेऽस्मिन्
जात: सुरेतरकुले क्व‍ तवानुकम्पा ।
न ब्रह्मणो न तु भवस्य न वै रमाया
यन्मेऽर्पित: शिरसि पद्मकर: प्रसाद: ॥ २६ ॥

Text

Texto

kvāhaṁ rajaḥ-prabhava īśa tamo ’dhike ’smin
jātaḥ suretara-kule kva tavānukampā
na brahmaṇo na tu bhavasya na vai ramāyā
yan me ’rpitaḥ śirasi padma-karaḥ prasādaḥ
kvāhaṁ rajaḥ-prabhava īśa tamo ’dhike ’smin
jātaḥ suretara-kule kva tavānukampā
na brahmaṇo na tu bhavasya na vai ramāyā
yan me ’rpitaḥ śirasi padma-karaḥ prasādaḥ

Synonyms

Palabra por palabra

kva — where; aham — I (am); rajaḥ-prabhavaḥ — being born in a body full of passion; īśa — O my Lord; tamaḥ — the mode of ignorance; adhike — surpassing in; asmin — in this; jātaḥ — born; sura-itara-kule — in a family of atheists or demons (who are subordinate to the devotees); kva — where; tava — Your; anukampā — causeless mercy; na — not; brahmaṇaḥ — of Lord Brahmā; na — not; tu — but; bhavasya — of Lord Śiva; na — nor; vai — even; ramāyāḥ — of the goddess of fortune; yat — which; me — of me; arpitaḥ — offered; śirasi — on the head; padma-karaḥ — lotus hand; prasādaḥ — the symbol of mercy.

kva — dónde; aham — yo (estoy); rajaḥ-prabhavaḥ — haber nacido en un cuerpo lleno de pasión; īśa — ¡oh, mi Señor!; tamaḥ — la modalidad de la ignorancia; adhike — superar en; asmin — en esto; jātaḥ — nacido; sura-itara-kule — en una familia de ateos o demonios (que están subordinados a los devotos); kva — dónde; tava — Tuya; anukampā — misericordia sin causa; na — no; brahmaṇaḥ — del Señor Brahmā; na — no; tu — pero; bhavasya — del Señor Śiva; na — ni; vai — incluso; ramāyāḥ — de la diosa de la fortuna; yat — que; me — de mí; arpitaḥ — ofrecido; śirasi — sobre la cabeza; padma-karaḥ — la mano de loto; prasādaḥ — el símbolo de la misericordia.

Translation

Traducción

O my Lord, O Supreme, because I was born in a family full of the hellish material qualities of passion and ignorance, what is my position? And what is to be said of Your causeless mercy, which was never offered even to Lord Brahmā, Lord Śiva or the goddess of fortune, Lakṣmī? You never put Your lotus hand upon their heads, but You have put it upon mine.

¡Oh, mi Señor!, ¡oh, Supremo!, ¿cuál es mi posición, si he nacido en una familia en la que imperan las infernales cualidades materiales de la pasión y la ignorancia? ¿Y qué puede decirse de Tu misericordia sin causa, que jamás le fue ofrecida ni siquiera al Señor Brahmā, al Señor Śiva o a Lakṣmī, la diosa de la fortuna? Tú nunca pusiste Tu mano de loto sobre sus cabezas, pero la has puesto sobre la mía.

Purport

Significado

Prahlāda Mahārāja was surprised at the causeless mercy of the Supreme Lord, the Personality of Godhead, for although Prahlāda was born in a demoniac family and although the Lord had never before placed His lotus hand on the head of Brahmā, Śiva, or the goddess of fortune, His constant companion, Lord Nṛsiṁhadeva kindly placed His hand on the head of Prahlāda. This is the meaning of causeless mercy. The causeless mercy of the Supreme Personality of Godhead may be bestowed upon anyone, regardless of his position in this material world. Everyone is eligible to worship the Supreme Lord, irrespective of his material position. This is confirmed in Bhagavad-gītā (14.26):

Prahlāda Mahārāja estaba sorprendido de la misericordia sin causa del Señor Supremo, la Personalidad de Dios, pues, a pesar de que Prahlāda había nacido en una familia demoníaca, el Señor Nṛsiṁhadeva había tenido la gran bondad de poner Su mano de loto sobre su cabeza, gesto que el Señor nunca había tenido con Brahmā, Śiva o la diosa de la fortuna, Su compañera eterna. Ese es el significado de «misericordia sin causa». La Suprema Personalidad de Dios puede otorgar Su misericordia sin causa a cualquiera, sea cual sea su posición en el mundo material. Todo el mundo es digno de adorar al Señor, sin que importe su posición material. Esto se confirma en el Bhagavad-gītā (14.26):

māṁ ca yo ’vyabhicāreṇa
bhakti yogena sevate
sa guṇān samatītyaitān
brahma-bhūyāya kalpate
māṁ ca yo ’vyabhicāreṇa
bhakti yogena sevate
sa guṇān samatītyaitān
brahma-bhūyāya kalpate

“One who engages in full devotional service, who does not fall down in any circumstance, at once transcends the modes of material nature and thus comes to the level of Brahman.” Anyone who engages in continuous devotional service to the Lord is situated in the spiritual world and has nothing to do with the material qualities (sattva-guṇa, rajo-guṇa and tamo-guṇa).

«Aquel que se dedica por completo al servicio devocional, firme en todas las circunstancias, trasciende de inmediato las modalidades de la naturaleza material y llega así al plano del Brahman». Todo aquel que se ocupa constantemente en el servicio devocional del Señor está situado en el mundo espiritual, y no tiene nada que ver con las cualidades materiales (sattva-guṇarajo-guṇa y tamo-guṇa).

Because Prahlāda Mahārāja was situated on the spiritual platform, he had nothing to do with his body, which had been born of the modes of passion and ignorance. The symptoms of passion and ignorance are described in Śrīmad-Bhāgavatam (1.2.19) as lust and hankering (tadā rajas tamo-bhāvāḥ kāma-lobhādayaś ca ye). Prahlāda Mahārāja, being a great devotee, thought the body born of his father to be born of passion and ignorance, but because Prahlāda was fully engaged in the service of the Lord, his body did not belong to the material world. The pure Vaiṣṇava’s body is spiritualized even in this life. For example, when iron is put into a fire it becomes red-hot and is no longer iron but fire. Similarly, the so-called material bodies of devotees who fully engage in the devotional service of the Lord, being constantly in the fire of spiritual life, have nothing to do with matter, but are spiritualized.

Prahlāda Mahārāja estaba situado en el plano espiritual, de modo que no tenía nada que ver con su cuerpo, nacido de las modalidades de la pasión y la ignorancia. En el Śrīmad-Bhāgavatam (1.2.19), se explica que las características de la pasión y la ignorancia son el deseo de disfrute y el anhelo (tadā rajas tamo-bhāvāḥ kāma-lobhādayaś ca ye). Prahlāda Mahārāja, como gran devoto que era, pensaba que el cuerpo que había obtenido de su padre era un cuerpo nacido de la pasión y la ignorancia; sin embargo, Prahlāda estaba ocupado por completo en el servicio del Señor, y, por lo tanto, su cuerpo no pertenecía al mundo material. El cuerpo delvaiṣṇava puro se espiritualiza incluso en esta vida. Por ejemplo, el hierro en contacto con el fuego se pone incandescente, y deja de ser hierro para ser fuego. Del mismo modo, los supuestos cuerpos materiales de los devotos que se dedican por entero al servicio devocional del Señor, al estar continuamente en contacto con el fuego de la vida espiritual, no tienen nada que ver con la materia, sino que se espiritualizan.

Śrīla Madhvācārya remarks that the goddess of fortune, the mother of the universe, could not get mercy similar to that which was offered to Prahlāda Mahārāja, for although the goddess of fortune is always a constant companion of the Supreme Lord, the Lord is more inclined to His devotees. In other words, devotional service is so great that when it is offered even by those born in low families, the Lord accepts it as being more valuable than the service offered by the goddess of fortune. Lord Brahmā, King Indra and the other demigods living in the upper planetary systems are situated in a different spirit of consciousness, and therefore they are sometimes troubled by demons, but a devotee, even if situated in the lower planets, enjoys life in Kṛṣṇa consciousness under any circumstances. Parataḥ svataḥ karmataḥ: as he acts himself, as he is instructed by others or as he performs his material activities, he enjoys life in every respect. In this regard, Madhvācārya quotes the following verses, which are mentioned in the Brahma-tarka:

Śrīla Madhvācārya señala que la diosa de la fortuna, la madre del universo, no pudo obtener una misericordia como la que le fue ofrecida a Prahlāda Mahārāja, pues, aunque ella es la compañera eterna del Señor Supremo, el Señor siente más inclinación por Sus devotos. En otras palabras, el servicio devocional al Señor es tan excelso que, aunque quienes Se lo ofrezcan hayan nacido en familias de baja clase, el Señor lo considera más valioso que el servicio de la diosa de la fortuna. El Señor Brahmā, el rey Indra y los demás semidioses que viven en los sistemas planetarios superiores manifiestan otro estado de conciencia; por esa razón, a veces tienen que sufrir las dificultades que les causan los demonios; pero el devoto, aunque esté situado en los planetas inferiores, disfruta de una vida consciente de Kṛṣṇa en toda circunstancia. Parataḥ svataḥ karmataḥ: Cuando actúa personalmente, cuando sigue las instrucciones de otros, o cuando lleva a cabo sus actividades materiales, el devoto disfruta plenamente de la vida. En relación con esto, Śrīla Madhvācārya cita los siguientes versos, que se mencionan en el Brahma-tarka:

śrī-brahma-brāhmīvīndrādi-
tri-katat strī-puru-ṣṭutāḥ
tad anye ca kramādeva
sadā muktau smṛtāv api
śrī-brahma-brāhmīvīndrādi-
tri-katat strī-puru-ṣṭutāḥ
tad anye ca kramādeva
sadā muktau smṛtāv api
hari-bhaktau ca taj-jñāne
sukhe ca niyamena tu
parataḥ svataḥ karmato vā
na kathañcit tad anyathā
hari-bhaktau ca taj-jñāne
sukhe ca niyamena tu
parataḥ svataḥ karmato vā
na kathañcit tad anyathā