Skip to main content

Text 19

VERSO 19

Devanagari

Devanagari

सकृन्मन: कृष्णपदारविन्दयो-
र्निवेशितं तद्गुणरागि यैरिह ।
न ते यमं पाशभृतश्च तद्भ‍टान्
स्वप्नेऽपि पश्यन्ति हि चीर्णनिष्कृता: ॥ १९ ॥

Text

Texto

sakṛn manaḥ kṛṣṇa-padāravindayor
niveśitaṁ tad-guṇa-rāgi yair iha
na te yamaṁ pāśa-bhṛtaś ca tad-bhaṭān
svapne ’pi paśyanti hi cīrṇa-niṣkṛtāḥ
sakṛn manaḥ kṛṣṇa-padāravindayor
niveśitaṁ tad-guṇa-rāgi yair iha
na te yamaṁ pāśa-bhṛtaś ca tad-bhaṭān
svapne ’pi paśyanti hi cīrṇa-niṣkṛtāḥ

Synonyms

Sinônimos

sakṛt — once only; manaḥ — the mind; kṛṣṇa-pada-aravindayoḥ — unto the two lotus feet of Lord Kṛṣṇa; niveśitam — completely surrendered; tat — of Kṛṣṇa; guṇa-rāgi — which is somewhat attached to the qualities, name, fame and paraphernalia; yaiḥ — by whom; iha — in this world; na — not; te — such persons; yamam — Yamarāja, the superintendent of death; pāśa-bhṛtaḥ — those who carry ropes (to catch sinful persons); ca — and; tat — his; bhaṭān — order carriers; svapne api — even in dreams; paśyanti — see; hi — indeed; cīrṇa-niṣkṛtāḥ — who have performed the right type of atonement.

sakṛt — apenas uma vez; manaḥ — a mente; kṛṣṇa-padaaravindayoḥ – aos dois pés de lótus do Senhor Kṛṣṇa; niveśitam — rendida por completo; tat — de Kṛṣṇa; guṇa-rāgi — que são um tanto apegadas às qualidades, nome, fama e parafernália; yaiḥ — por quem; iha — neste mundo; na — não; te — essas pessoas; yamam — Yamarāja, o superintendente da morte; pāśa-bhṛtaḥ — aqueles que carregam cordas (para agarrar as pessoas pecaminosas); ca — e; tat — seus; bhaṭān — mensageiros; svapne api — mesmo em sonhos; paśyanti — veem; hi — na verdade; cīrṇa-niṣkṛtāḥ — que executaram o tipo correto de ex­piação.

Translation

Tradução

Although not having fully realized Kṛṣṇa, persons who have even once surrendered completely unto His lotus feet and who have become attracted to His name, form, qualities and pastimes are completely freed of all sinful reactions, for they have thus accepted the true method of atonement. Even in dreams, such surrendered souls do not see Yamarāja or his order carriers, who are equipped with ropes to bind the sinful.

Embora não tenham compreendido Kṛṣṇa plenamente, as pessoas que, mesmo uma só vez, renderam-se por completo a Seus pés de lótus e que se sentiram atraídas a Seu nome, forma, qualidades e passatempos estão totalmente livres de todas as reações pecamino­sas, pois assim aceitaram o método verdadeiro de expiação. Nem mesmo em sonho tais almas rendidas veem Yamarāja ou seus men­sageiros, que possuem cordas para amarrar as pessoas pecaminosas.

Purport

Comentário

Kṛṣṇa says in Bhagavad-gītā (18.66):

SIGNIFICADO—Na Bhagavad-gītā (18.66), Kṛṣṇa diz:

sarva-dharmān parityajya
mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja
ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo
mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ
sarva-dharmān parityajya
mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja
ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo
mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ

“Abandon all varieties of religion and just surrender unto Me. I shall deliver you from all sinful reaction. Do not fear.” This same principle is described here (sakṛn manaḥ kṛṣṇa-padāravindayoḥ). If by studying Bhagavad-gītā one decides to surrender to Kṛṣṇa, he is immediately freed from all sinful reactions. It is also significant that Śukadeva Gosvāmī, having several times repeated the words vāsudeva-parāyaṇa and nārāyaṇa-parāyaṇa, finally says kṛṣṇa-padāravindayoḥ. Thus he indicates that Kṛṣṇa is the origin of both Nārāyaṇa and Vāsudeva. Even though Nārāyaṇa and Vāsudeva are not different from Kṛṣṇa, simply by surrendering to Kṛṣṇa one fully surrenders to all His expansions, such as Nārāyaṇa, Vāsudeva and Govinda. As Kṛṣṇa says in Bhagavad-gītā (7.7), mattaḥ parataraṁ nānyat: “There is no truth superior to Me.” There are many names and forms of the Supreme Personality of Godhead, but Kṛṣṇa is the supreme form (kṛṣṇas tu bhagavān svayam). Therefore Kṛṣṇa recommends to neophyte devotees that one should surrender unto Him only (mām ekam). Because neophyte devotees cannot understand what the forms of Nārāyaṇa, Vāsudeva and Govinda are, Kṛṣṇa directly says, mām ekam. Herein, this is also supported by the word kṛṣṇa-padāravindayoḥ. Nārāyaṇa does not speak personally, but Kṛṣṇa, or Vāsudeva, does, as in Bhagavad-gītā for example. Therefore, to follow the direction of Bhagavad-gītā means to surrender unto Kṛṣṇa, and to surrender in this way is the highest perfection of bhakti-yoga.

“Abandona todas as variedades de religião e simplesmente rende-te a Mim. Eu te libertarei de toda reação pecaminosa. Não temas.” Esse mesmo princípio é descrito aqui (sakṛn manaḥ kṛṣṇa-padāra­vindayoḥ). Se, ao estudar a Bhagavad-gītā, alguém decide render-se a Kṛṣṇa, livra-se imediatamente de todas as reações pecaminosas. É significativo também que, tendo repetido várias vezes as palavras vāsudeva-parāyaṇa e nārāyaṇa-parāyaṇa, Śukadeva Gosvāmī enfim diz que kṛṣṇa-padāravindayoḥ. Assim, ele indica que Kṛṣṇa é a origem de Nārāyaṇa e Vāsudeva. Muito embora Nārāyaṇa e Vāsu­deva não sejam diferentes de Kṛṣṇa, basta a alguém se render a Kṛṣṇa para que se renda plenamente a todas as Suas expansões, tais como Nārāyaṇa, Vāsudeva e Govinda. Como Kṛṣṇa diz na Bhagavad-gītā (7.7), mattaḥ parataraṁ nānyat: “Não há verdade superior a Mim.” Existem muitos nomes e formas da Suprema Personalidade de Deus, mas Kṛṣṇa é a forma suprema (kṛṣṇas tu bhagavān svayam). Por­tanto, Kṛṣṇa recomenda que os neófitos devem render-se somente a Ele (mām ekam). Como os devotos neófitos não estão em condi­ções de compreender o que são as formas de Nārāyaṇa, Vāsudeva e Govinda, Kṛṣṇa diz explicitamente: mām ekam. Nesta passagem, também corrobora essa afirmação a palavra kṛṣṇa-padāravindayoḥ. Nārāyaṇa não fala pessoalmente, mas Kṛṣṇa, ou Vāsudeva, fala, como, por exemplo, na Bhagavad-gītā. Portanto, seguir a orienta­ção da Bhagavad-gītā significa render-se a Kṛṣṇa, e render-se dessa maneira é a perfeição máxima do bhakti-yoga.

Parīkṣit Mahārāja had inquired from Śukadeva Gosvāmī how one can be saved from falling into the various conditions of hellish life. In this verse Śukadeva Gosvāmī answers that a soul who has surrendered to Kṛṣṇa certainly cannot go to naraka, hellish existence. To say nothing of going there, even in his dreams he does not see Yamarāja or his order carriers, who are able to take one there. In other words, if one wants to save himself from falling into naraka, hellish life, he should fully surrender to Kṛṣṇa. The word sakṛt is significant because it indicates that if one sincerely surrenders to Kṛṣṇa once, he is saved even if by chance he falls down by committing sinful activities. Therefore Kṛṣṇa says in Bhagavad-gītā (9.30):

Parīkṣit Mahārāja perguntou a Śukadeva Gosvāmī como alguém pode evitar de cair nas várias condições de vida infernal. Neste verso, Śukadeva Gosvāmī responde que a alma rendida a Kṛṣṇa com certeza não pode ir a naraka, a existência infernal. Se nem mesmo em sonhos ela vê Yamarāja ou seus mensageiros, que são capazes de levar alguém para lá, o que dizer, então, de ela ir até lá? Em outras palavras, aquele que deseja escapar da queda em naraka, na vida infernal, deve render-se plenamente a Kṛṣṇa. A palavra sakṛt é significativa porque indica que, se a pessoa se rende sinceramente a Kṛṣṇa uma única vez, ela se salva, mesmo que por acaso caia ao cometer atividades pecaminosas. Portanto, Kṛṣṇa diz na Bhagavad-gītā (9.30):

api cet su-durācāro
bhajate mām ananya-bhāk
sādhur eva sa mantavyaḥ
samyag vyavasito hi saḥ
api cet su-durācāro
bhajate mām ananya-bhāk
sādhur eva sa mantavyaḥ
samyag vyavasito hi saḥ

“Even if one commits the most abominable actions, if he is engaged in devotional service he is to be considered saintly because he is properly situated.” If one never for a moment forgets Kṛṣṇa, he is safe even if by chance he falls down by committing sinful acts.

“Mesmo que alguém cometa ações das mais abomináveis, se estiver ocupado no serviço devocional, deve ser considerado santo, porque está devidamente situado em sua determinação.” Se alguém não se esquece de Kṛṣṇa por nenhum momento, estará seguro mesmo que por acaso caia ao cometer atos pecaminosos.

In the Second Chapter of Bhagavad-gītā (2.40) the Lord also says:

No segundo capítulo da Bhagavad-gītā (2.40), o Senhor também diz:

nehābhikrama-nāśo ’sti
pratyavāyo na vidyate
svalpam apy asya dharmasya
trāyate mahato bhayāt
nehābhikrama-nāśo ’sti
pratyavāyo na vidyate
svalpam apy asya dharmasya
trāyate mahato bhayāt

“In this endeavor there is no loss or diminution, and a little advancement on this path can protect one from the most dangerous type of fear.”

“Neste empreendimento, não há perda nem diminuição, e um pequeno avanço neste caminho pode proteger a pessoa do mais perigoso tipo de medo.”

Elsewhere in the Gītā (6.40) the Lord says, na hi kalyāṇa-kṛt kaścid durgatiṁ tāta gacchati: “one who performs auspicious activity is never overcome by evil.” The highest kalyāṇa (auspicious) activity is to surrender to Kṛṣṇa. That is the only path by which to save oneself from falling down into hellish life. Śrīla Prabodhānanda Sarasvatī has confirmed this as follows:

Em outra passagem da Gītā (6.40), o Senhor diz que kalyāṇa-kṛt kaścid durgatiṁ tāta gacchati: “Aquele que executa atividades auspiciosas nunca é derrotado pelo mal.” A atividade kalyāṇa (auspiciosa) suprema é se render a Kṛṣṇa. Esse é o único caminho pelo qual alguém pode deixar de cair na vida infernal. Śrīla Prabodhā­nanda Sarasvatī confirma isso da seguinte maneira:

kaivalyaṁ narakāyate tri-daśa-pūr ākāśa-puṣpāyate
durdāntendriya-kāla-sarpa-paṭalī protkhāta-daṁṣṭrāyate
viśvaṁ pūrṇa-sukhāyate vidhi-mahendrādiś ca kīṭāyate
yat-kāruṇya-kaṭākṣa-vaibhavavatāṁ taṁ gauram eva stumaḥ
kaivalyaṁ narakāyate tri-daśa-pūr ākāśa-puṣpāyate
durdāntendriya-kāla-sarpa-paṭalī protkhāta-daṁṣṭrāyate
viśvaṁ pūrṇa-sukhāyate vidhi-mahendrādiś ca kīṭāyate
yat-kāruṇya-kaṭākṣa-vaibhavavatāṁ taṁ gauram eva stumaḥ

(Caitanya-candrāmṛta 5)

(Caitanya-candrāmṛta 5)

The sinful actions of one who has surrendered unto Kṛṣṇa are compared to a snake with its poison fangs removed (protkhāta-daṁṣṭrāyate). Such a snake is no longer to be feared. Of course, one should not commit sinful activities on the strength of having surrendered to Kṛṣṇa. However, even if one who has surrendered to Kṛṣṇa happens to do something sinful because of his former habits, such sinful actions no longer have a destructive effect. Therefore one should adhere to the lotus feet of Kṛṣṇa very tightly and serve Him under the direction of the spiritual master. Thus in all conditions one will be akuto-bhaya, free from fear.

As ações pecaminosas de alguém que se rendeu a Kṛṣṇa são comparadas a uma serpente cujas presas venenosas foram removidas (protkhāta-daṁṣṭrāyate). Já não se deve mais temer essa serpente. É claro que ninguém deve cometer atividades pecaminosas apoiando-se no fato de que se rendeu a Kṛṣṇa. Contudo, mesmo que alguém que se tenha rendido a Kṛṣṇa venha a fazer algo pecaminoso devido a seus hábitos anteriores, tais ações pecaminosas já não têm um efeito des­trutivo. Portanto, devemos apegar-nos muito firmemente aos pés de lótus de Kṛṣṇa e servi-lO sob a orientação do mestre espiritual. Assim, em todas as condições, seremos akuto-bhaya, livres do medo.