Skip to main content

Text 44

VERSO 44

Devanagari

Devanagari

यो दुस्त्यजान् क्षितिसुतस्वजनार्थदारान्प्रार्थ्यां श्रियं सुरवरै: सदयावलोकाम् । नैच्छन्नृपस्तदुचितं महतां मधुद्विट-सेवानुरक्तमनसामभवोऽपि फल्गु: ॥ ४४ ॥

Text

Texto

yo dustyajān kṣiti-suta-svajanārtha-dārān
prārthyāṁ śriyaṁ sura-varaiḥ sadayāvalokām
naicchan nṛpas tad-ucitaṁ mahatāṁ madhudviṭ-
sevānurakta-manasām abhavo ’pi phalguḥ
yo dustyajān kṣiti-suta-svajanārtha-dārān
prārthyāṁ śriyaṁ sura-varaiḥ sadayāvalokām
naicchan nṛpas tad-ucitaṁ mahatāṁ madhudviṭ-
sevānurakta-manasām abhavo ’pi phalguḥ

Synonyms

Sinônimos

yaḥ — who; dustyajān — very difficult to give up; kṣiti — the earth; suta — children; sva-jana-artha-dārān — relatives, riches and a beautiful wife; prārthyām — desirable; śriyam — the goddess of fortune; sura-varaiḥ — by the best of the demigods; sa-daya-avalokām — whose merciful glance; na — not; aicchat — desired; nṛpaḥ — the King; tat-ucitam — this is quite befitting him; mahatām — of great personalities (mahātmās); madhu-dviṭ — of Lord Kṛṣṇa, who killed the demon Madhu; sevā-anurakta — attracted by the loving service; manasām — of those whose minds; abhavaḥ api — even the position of liberation; phalguḥ — insignificant.

yaḥ — quem; dustyajān — muito difícil de abandonar; kṣiti — a terra; suta — filhos; sva-jana-artha-dārān — parentes, riquezas e uma bela esposa; prārthyām — desejável; śriyam — a deusa da fortuna; sura-varaiḥ — pelo melhor dos semideuses; sa-daya-avalokām — cujo olhar misericordioso; na — não; aicchat — desejou; nṛpaḥ — o rei; tat-ucitam — isto condiz inteiramente com ele; mahatām — de grandes personalidades (mahātmās); madhu-dviṭ — ao Senhor Kṛṣṇa, que matou o demônio Madhu; sevā-anurakta — atraído pelo serviço amoroso; manasām — daqueles cujas mentes; abhavaḥ api — mesmo a posição de liberação; phalguḥ — insignificante.

Translation

Tradução

Śukadeva Gosvāmī continued: My dear King, the activities of Bharata Mahārāja are wonderful. He gave up everything difficult for others to give up. He gave up his kingdom, his wife and his family. His opulence was so great that even the demigods envied it, yet he gave it up. It was quite befitting a great personality like him to be a great devotee. He could renounce everything because he was so attracted to the beauty, opulence, reputation, knowledge, strength and renunciation of the Supreme Personality of Godhead, Kṛṣṇa. Kṛṣṇa is so attractive that one can give up all desirable things for His sake. Indeed, even liberation is considered insignificant for those whose minds are attracted to the loving service of the Lord.

Śukadeva Gosvāmī continuou: Meu querido rei, as atividades de Bharata Mahārāja são maravilhosas. Ele abandonou tudo aquilo que aos outros é dificílimo abandonar. Ele renunciou ao seu reino, esposa e família. Sua opulência era tanta que até os semideuses a invejavam, mas ele abandonou toda riqueza. Era muito condizente que uma personalidade como ele fosse um grandioso devoto. Ele pôde renunciar tudo porque se sentia muito atraído pela beleza, opulência, reputação, conhecimento, força e renúncia de Kṛṣṇa, a Suprema Personalidade de Deus. Kṛṣṇa é tão atrativo que, em troca dEle, alguém pode abandonar tudo que é cobiçável. Na verdade, mesmo a liberação é considerada insignificante por aqueles cujas mentes se sentem atraídas pelo serviço amoroso ao Senhor.

Purport

Comentário

This verse confirms Kṛṣṇa’s all-attractiveness. Mahārāja Bharata was so attracted to Kṛṣṇa that he gave up all his material possessions. Generally materialistic people are attracted by such possessions.

SIGNIFICADO—Este verso confirma a completa atração que Kṛṣṇa exerce. Mahārāja Bharata se sentia tão atraído por Kṛṣṇa que abandonou todas as suas posses materiais. Em geral, os materialistas se sentem atraídos por essas posses.

ato gṛha-kṣetra-sutāpta-vittair
janasya moho ’yam ahaṁ mameti
ato gṛha-kṣetra-sutāpta-vittair
janasya moho ’yam ahaṁ mameti

“One becomes attracted to his body, home, property, children, relatives and wealth. In this way one increases life’s illusions and thinks in terms of ‘I and mine.’” The attraction for material things is certainly due to illusion. There is no value in attraction to material things, for the conditioned soul is diverted by them. One’s life is successful if he is absorbed in the attraction of Kṛṣṇa’s strength, beauty and pastimes as described in the Tenth Canto of Śrīmad-Bhāgavatam. The Māyāvādīs are attracted to merging into the existence of the Lord, but Kṛṣṇa is more attractive than the desire to merge. The word abhavaḥ means “not to take birth again in this material world.” A devotee doesn’t care whether he is going to be reborn or not. He is simply satisfied with the Lord’s service in any condition. That is real mukti.

“Há quem se deixe atrair por seu corpo, lar, propriedade, filhos, parentes e riquezas. Dessa maneira, ele aumenta as ilusões de sua vida e pensa em termos de ‘eu e meu’.” Atração por coisas materiais certamente é algo que se deve à ilusão. Não há vantagem alguma na atração por coisas materiais, pois a alma condicionada é desviada por causa delas. É exitosa a vida daquele que se sente completamente atraído pelo poder, beleza e passatempos de Kṛṣṇa, os quais são descritos no décimo canto do Śrīmad-Bhāgavatam. Os māyāvādīs se sentem atraídos pela imersão na existência do Senhor, mas há coisas muito mais atraentes em Kṛṣṇa do que o desejo de fundir-se nEle. A palavra abhavaḥ significa “não voltar a nascer no mundo material”. O devoto não está interessado em saber se renascerá ou não. Qualquer que seja a situação em que esteja, ele simplesmente fica satisfeito em prestar serviço ao Senhor. Isso é mukti autêntico.

īhā yasya harer dāsye
karmaṇā manasā girā
nikhilāsv apy avasthāsu
jīvan-muktaḥ sa ucyate
īhā yasya harer dāsye
karmaṇā manasā girā
nikhilāsv apy avasthāsu
jīvan-muktaḥ sa ucyate

“One who acts to serve Kṛṣṇa with his body, mind, intelligence and words is a liberated person, even within this material world.” (Bhakti-rasāmṛta-sindhu 1.2.187) A person who always desires to serve Kṛṣṇa is interested in ways to convince people that there is a Supreme Personality of Godhead and that the Supreme Personality of Godhead is Kṛṣṇa. That is his ambition. It doesn’t matter whether he is in heaven or in hell. This is called uttamaśloka-lālasa.

“Alguém que age para servir a Kṛṣṇa com seu corpo, mente, inteligência e palavras é uma pessoa liberada, mesmo enquanto vive dentro deste mundo material.” (Bhakti-rasāmṛta-sindhu 1.2.187). Alguém que sempre deseja servir a Kṛṣṇa está interessado na maneira de convencer as pessoas de que existe a Suprema Personalidade de Deus e que essa Suprema Personalidade de Deus é Kṛṣṇa. Essa é a sua ambição. Não lhe faz diferença se está no céu ou no inferno. Isso se chama uttama-śloka-lālasa.