TEXT 55

TEKST 55

Devanagari

भक्त्य‍ा मामभिजानाति यावान्यश्चास्मि तत्त्वत: ।
ततो मां तत्त्वतो ज्ञात्वा विशते तदनन्तरम् ॥ ५५ ॥

Text

Tekst

bhaktyā mām abhijānāti
yāvān yaś cāsmi tattvataḥ
tato māṁ tattvato jñātvā
viśate tad-anantaram

Synonyms

bhaktyā — by pure devotional service; mām — Me; abhijānāti — one can know; yāvān — as much as; yaḥ ca asmi — as I am; tattvataḥ — in truth; tataḥ — thereafter; mām — Me; tattvataḥ — in truth; jñātvā — knowing; viśate — he enters; tat-anantaram — thereafter.

bhaktyā – przez czystą służbę oddania; mām – Mnie; abhijānāti – można poznać; yāvān – tak bardzo; yaḥ ca asmi – takim jakim jestem; tattvataḥ – naprawdę; tataḥ – następnie; mām – Mnie; tattvataḥ – prawdziwie; jñātvā – znając; viśate – wchodzi; tat-anantaram – następnie.

Translation

One can understand Me as I am, as the Supreme Personality of Godhead, only by devotional service. And when one is in full consciousness of Me by such devotion, he can enter into the kingdom of God.

Jedynie przez służbę oddania można poznać Mnie, Najwyższą Osobę Boga, takim jakim jestem. A będąc w pełni świadomym Mnie, dzięki takiemu oddaniu, można wejść do królestwa Boga.

Purport

The Supreme Personality of Godhead, Kṛṣṇa, and His plenary portions cannot be understood by mental speculation nor by the nondevotees. If anyone wants to understand the Supreme Personality of Godhead, he has to take to pure devotional service under the guidance of a pure devotee. Otherwise, the truth of the Supreme Personality of Godhead will always be hidden. As already stated in Bhagavad-gītā (7.25), nāhaṁ prakāśaḥ sarvasya: He is not revealed to everyone. No one can understand God simply by erudite scholarship or mental speculation. Only one who is actually engaged in Kṛṣṇa consciousness and devotional service can understand what Kṛṣṇa is. University degrees are not helpful.

ZNACZENIE:

Najwyższej Osoby Boga, Kṛṣṇy i Jego kompletnych części nie można poznać za pomocą spekulacji umysłowych. Nie mogą Go też poznać niewielbiciele. Jeśli ktoś chce zrozumieć Najwyższą Osobę Boga – musi zaangażować się w czystą służbę oddania, pod kierunkiem czystego wielbiciela. W przeciwnym wypadku prawda o Najwyższej Osobie Boga na zawsze pozostanie zakrytą. Jak to już zostało oznajmione w Bhagavad-gīcie (7.25), nāhaṁ prakāśaḥ sarvasya: Nie objawia się On każdemu. Nikt nie może zrozumieć Boga jedynie dzięki erudycji albo przez spekulacje umysłowe. Kim jest Kṛṣṇa, może zrozumieć tylko ten, kto naprawdę zaangażowany jest w świadomość Kṛṣṇy i służbę oddania. Stopnie uniwersyteckie nie są pomocne w tym wypadku.

One who is fully conversant with the Kṛṣṇa science becomes eligible to enter into the spiritual kingdom, the abode of Kṛṣṇa. Becoming Brahman does not mean that one loses his identity. Devotional service is there, and as long as devotional service exists, there must be God, the devotee, and the process of devotional service. Such knowledge is never vanquished, even after liberation. Liberation involves getting free from the concept of material life; in spiritual life the same distinction is there, the same individuality is there, but in pure Kṛṣṇa consciousness. One should not mistakenly think that the word viśate, “enters into Me,” supports the monist theory that one becomes homogeneous with the impersonal Brahman. No. Viśate means that one can enter into the abode of the Supreme Lord in one’s individuality to engage in His association and render service unto Him. For instance, a green bird enters a green tree not to become one with the tree but to enjoy the fruits of the tree. Impersonalists generally give the example of a river flowing into the ocean and merging. This may be a source of happiness for the impersonalist, but the personalist keeps his personal individuality like an aquatic in the ocean. We find so many living entities within the ocean, if we go deep. Surface acquaintance with the ocean is not sufficient; one must have complete knowledge of the aquatics living in the ocean depths.

Do wejścia do królestwa duchowego, siedziby Kṛṣṇy, staje się zdolnym tylko ten, kto jest całkowicie obeznany z nauką Kṛṣṇy. Stanie się Brahmanem nie jest jednoznaczne z utratą tożsamości. Służba oddania istnieje, i tak długo jak istnieje służba oddania – musi istnieć Bóg, Jego wielbiciel i proces służby oddania. Taka wiedza nigdy nie ulega zatraceniu, nawet po osiągnięciu wyzwolenia. Wyzwolenie polega na uwolnieniu się od materialnej koncepcji życia. W życiu duchowym istnieje ta sama różnorodność, ta sama indywidualność – ale w czystej świadomości Kṛṣṇy. Nie należy błędnie rozumieć, że słowo viśate, „wchodzi we Mnie”, potwierdza monistyczną teorię osiągania jedności z bezosobowym Brahmanem. Nie. Viśate oznacza wejście do siedziby Najwyższego Pana, z zachowaniem własnej indywidualności, aby towarzyszyć i służyć Panu. Na przykład, zielony ptak przylatuje na zielone drzewo nie po to, aby zjednoczyć się z tym drzewem, ale po to, aby cieszyć się jego owocami. Impersonaliści często używają przykładu rzeki wpływającej do oceanu i łączącej się z nim. To może być źródłem szczęścia dla impersonalistów, ale personaliści zachowują swoją indywidualność, tak jak zwierzęta wodne w oceanie. Jeśli zagłębimy się w ocean, znajdziemy tam wiele żywych istot. Znajomość powierzchni oceanu nie jest wystarczająca. Trzeba również posiadać pełną wiedzę o stworzeniach żyjących w oceanicznych głębiach.

Because of his pure devotional service, a devotee can understand the transcendental qualities and the opulences of the Supreme Lord in truth. As it is stated in the Eleventh Chapter, only by devotional service can one understand. The same is confirmed here; one can understand the Supreme Personality of Godhead by devotional service and enter into His kingdom.

Dzięki swojej czystej służbie oddania, wielbiciel może rzeczywiście poznać transcendentalne cechy i bogactwo Pana. Jak zostało to oznajmione w Rozdziale Jedenastym, tylko służba oddania jest środkiem do takiego poznania. To samo zostało potwierdzone tutaj. Jedynie przez służbę oddania można poznać Najwyższą Osobę Boga i wejść do Jego królestwa.

After attainment of the brahma-bhūta stage of freedom from material conceptions, devotional service begins by one’s hearing about the Lord. When one hears about the Supreme Lord, automatically the brahma-bhūta stage develops, and material contamination – greediness and lust for sense enjoyment – disappears. As lust and desires disappear from the heart of a devotee, he becomes more attached to the service of the Lord, and by such attachment he becomes free from material contamination. In that state of life he can understand the Supreme Lord. This is the statement of Śrīmad-Bhāgavatam also. After liberation the process of bhakti, or transcendental service, continues. The Vedānta-sūtra (4.1.12) confirms this: ā-prāyaṇāt tatrāpi hi dṛṣṭam. This means that after liberation the process of devotional service continues. In the Śrīmad-Bhāgavatam, real devotional liberation is defined as the reinstatement of the living entity in his own identity, his own constitutional position. The constitutional position is already explained: every living entity is a part-and-parcel fragmental portion of the Supreme Lord. Therefore his constitutional position is to serve. After liberation, this service is never stopped. Actual liberation is getting free from misconceptions of life.

Po osiągnięciu brahma-bhūta, stanu wolności od koncepcji materialnej, rozpoczyna się służba oddania, a jej początkiem jest słuchanie o Panu. Kiedy ktoś słucha o Najwyższym Panu, automatycznie następuje rozwój stanu brahma-bhūta i znikają zanieczyszczenia materialne, takie jak chciwość i żądza zadowalania zmysłów. Kiedy pożądanie i pragnienia znikają z serca wielbiciela, wtedy bardziej przywiązuje się on do służby oddania dla Pana i przez takie przywiązanie uwalnia się od zanieczyszczeń materialnych. W takim stanie życia może on zrozumieć Najwyższego Pana. Mówi o tym Śrīmad-Bhāgavatam. Proces bhakti, czyli służby transcendentalnej, kontynuowany jest również po wyzwoleniu. Potwierdzenie tego można również znaleźć w Vedānta-sūtrze (4.1.12): ā-prāyaṇāt tatrāpi hi dṛṣṭam. Znaczy to, że proces służby oddania kontynuowany jest po wyzwoleniu. Śrīmad-Bhāgavatam definiuje prawdziwe wyzwolenie w oddaniu jako odnalezienie się żywej istoty w jej własnej tożsamości, w swojej własnej konstytucjonalnej pozycji. Ta konstytucjonalna pozycja została już wyjaśniona: każda żywa istota jest fragmentaryczną, integralną cząstką Najwyższego Pana. Zatem jej konstytucjonalną pozycją jest pełnienie służby. Ta służba nie kończy się nigdy, nawet po wyzwoleniu. Prawdziwe wyzwolenie polega na uwolnieniu się od błędnej koncepcji życia.