TEXT 5

TEKST 5

Devanagari

क्ल‍ेशोऽधिकतरस्तेषामव्यक्तासक्तचेतसाम् ।
अव्यक्ता हि गतिर्दु:खं देहवद्भ‍िरवाप्यते ॥ ५ ॥

Text

Tekst

kleśo ’dhika-taras teṣām
avyaktāsakta-cetasām
avyaktā hi gatir duḥkhaṁ
dehavadbhir avāpyate

Synonyms

kleśaḥ — trouble; adhika-taraḥ — very much; teṣām — of them; avyakta — to the unmanifested; āsakta — attached; cetasām — of those whose minds; avyaktā — toward the unmanifested; hi — certainly; gatiḥ — progress; duḥkham — with trouble; deha-vadbhiḥ — by the embodied; avāpyate — is achieved.

kleśaḥ – kłopoty; adhika-taraḥ – bardzo; teṣām – z nich; avyakta – do niezamanifestowanego; āsakta – są przywiązane; cetasām – tych, których umysły; avyaktā – ku niezamanifestowanemu; hi – z pewnością; gatiḥ – postęp; duḥkham – kłopotliwy; deha-vadbhiḥ – przez wcielonych; avāpyate – osiągany.

Translation

For those whose minds are attached to the unmanifested, impersonal feature of the Supreme, advancement is very troublesome. To make progress in that discipline is always difficult for those who are embodied.

Jednakowoż bardzo trudno jest zrobić postęp tym, których umysły przywiązane są do niezamanifestowanej, bezosobowej cechy Najwyższego Pana, gdyż podążanie tą ścieżką zawsze sprawia wiele kłopotów istotom wcielonym.

Purport

The group of transcendentalists who follow the path of the inconceivable, unmanifested, impersonal feature of the Supreme Lord are called jñāna-yogīs, and persons who are in full Kṛṣṇa consciousness, engaged in devotional service to the Lord, are called bhakti-yogīs. Now, here the difference between jñāna-yoga and bhakti-yoga is definitely expressed. The process of jñāna-yoga, although ultimately bringing one to the same goal, is very troublesome, whereas the path of bhakti-yoga, the process of being in direct service to the Supreme Personality of Godhead, is easier and is natural for the embodied soul. The individual soul is embodied since time immemorial. It is very difficult for him to simply theoretically understand that he is not the body. Therefore, the bhakti-yogī accepts the Deity of Kṛṣṇa as worshipable because there is some bodily conception fixed in the mind, which can thus be applied. Of course, worship of the Supreme Personality of Godhead in His form within the temple is not idol worship. There is evidence in the Vedic literature that worship may be saguṇa or nirguṇa – of the Supreme possessing or not possessing attributes. Worship of the Deity in the temple is saguṇa worship, for the Lord is represented by material qualities. But the form of the Lord, though represented by material qualities such as stone, wood or oil paint, is not actually material. That is the absolute nature of the Supreme Lord.

ZNACZENIE:

Transcendentaliści znajdujący się na ścieżce realizacji niepojętej, niezamanifestowanej cechy Najwyższego Pana są jñāna-yogīnami. A osoby posiadające pełną świadomość Kṛṣṇy, zaangażowane w służbę oddania dla Pana, nazywa się bhakti-yogīnami. Została tutaj wyraźnie zaznaczona różnica pomiędzy jñāna-yogą i bhakti-yogą. Proces jñāna-yogi, chociaż ostatecznie prowadzący do tego samego celu, jest bardzo kłopotliwy; podczas gdy ścieżka bhakti-yogi, proces bezpośredniej służby oddania dla Najwyższej Osoby Boga, jest naturalny i łatwiejszy dla wcielonej duszy. Dusza indywidualna przyjmuje wcielenia od czasów niepamiętnych, dlatego niełatwo przychodzi jej zrozumieć jedynie teoretycznie, że nie jest ciałem. W bhakti-yodze praktykuje się wielbienie Bóstwa Kṛṣṇy, dlatego, że w naszych umysłach utrwalona jest pewna koncepcja cielesna, którą można tutaj wykorzystać. Oczywiście wielbienie Najwyższej Osoby Boga w Jego formie w świątyni nie jest bałwochwalstwem. Literatura wedyjska informuje, że istnieje kult saguṇa i nirguṇa: kult Najwyższego posiadającego atrybuty lub nieposiadającego ich. Wielbienie Bóstwa w świątyni jest kultem saguṇa, gdzie Pan reprezentowany jest przez jakości materialne. Ale forma Pana, chociaż reprezentowana przez jakości materialne, takie jak kamień, drewno albo farba olejna, nie jest w rzeczywistości materialna. Taka jest absolutna natura Najwyższego Pana.

A crude example may be given here. We may find some mailboxes on the street, and if we post our letters in those boxes, they will naturally go to their destination without difficulty. But any old box, or an imitation which we may find somewhere but which is not authorized by the post office, will not do the work. Similarly, God has an authorized representation in the Deity form, which is called arcā-vigraha. This arcā-vigraha is an incarnation of the Supreme Lord. God will accept service through that form. The Lord is omnipotent, all-powerful; therefore, by His incarnation as arcā-vigraha He can accept the services of the devotee, just to make it convenient for the man in conditioned life.

Można podać tutaj wulgarny przykład. Jesli wrzucimy listy do jakiejś skrzynki pocztowej napotkanej gdzieś na ulicy, to naturalnie dotrą one do miejsca przeznaczenia bez trudu. Ale jeśli wrzucimy te listy do jakiejkowiek starej skrzynki albo imitacji skrzynki pocztowej nie zatwierdzonej przez urząd pocztowy, to nie możemy spodziewać się takiego samego efektu. Podobnie, Bóg ma autoryzowaną reprezentację w postaci Bóstwa, która nazywa się arcā-vigraha. Ta arcā-vigraha jest inkarnacją Najwyższego Pana. Bóg przyjmuje służbę poprzez tę formę. Pan jest wszechmocny i wszechpotężny, zatem poprzez Swoją inkarnację arcā-vigraha może On przyjąć służbę od wielbiciela, aby w ten sposób ułatwić mu pełnienie jej w uwarunkowanym stanie życia.

So for a devotee there is no difficulty in approaching the Supreme immediately and directly, but for those who are following the impersonal way to spiritual realization the path is difficult. They have to understand the unmanifested representation of the Supreme through such Vedic literatures as the Upaniṣads, and they have to learn the language, understand the nonperceptual feelings, and realize all these processes. This is not very easy for a common man. A person in Kṛṣṇa consciousness, engaged in devotional service, simply by the guidance of the bona fide spiritual master, simply by offering regulative obeisances unto the Deity, simply by hearing the glories of the Lord, and simply by eating the remnants of foodstuffs offered to the Lord, realizes the Supreme Personality of Godhead very easily. There is no doubt that the impersonalists are unnecessarily taking a troublesome path with the risk of not realizing the Absolute Truth at the ultimate end. But the personalist, without any risk, trouble or difficulty, approaches the Supreme Personality directly. A similar passage appears in Śrīmad-Bhāgavatam. It is stated there that if one ultimately has to surrender unto the Supreme Personality of Godhead (this surrendering process is called bhakti), but instead takes the trouble to understand what is Brahman and what is not Brahman and spends his whole life in that way, the result is simply troublesome. Therefore it is advised here that one should not take up this troublesome path of self-realization, because there is uncertainty in the ultimate result.

Żywa istota jest ostatecznie indywidualną duszą. Jeżeli pragnie połączyć się z duchową całością, może wtedy zrealizować aspekt wieczności i wiedzy swojej oryginalnej natury, ale nie realizuje w ten sposób aspektu szczęścia. Taki wysoce kształcony w procesie jñāna-yogi transcendentalista może, dzięki łasce jakiegoś bhakty, dojść do momentu bhakti-yogi, czyli służby oddania. Ale również wtedy długa praktyka impersonalizmu staje się dla niego źródłem kłopotów, gdyż nie jest mu tak łatwo porzucić koncepcję bezosobową. Zatem wcielona dusza zawsze jest w kłopocie, jeśli chce zrealizować niezamanifestowanego, zarówno w czasie praktyki, jak i w momencie realizacji. Każda żywa istota posiada częściową niezależność, ale należy wiedzieć na pewno, że realizacja niezamanifestowanego nie jest zgodna z naturą jej pełnej szczęścia duszy. Nie należy zatem podejmować tego procesu. Najlepszą drogą dla każdej indywidualnej istoty jest proces świadomości Kṛṣṇy, który polega na całkowitym zaangażowaniu się w służbę oddania. Jeśli ktoś lekceważy służbę oddania, to zawsze istnieje niebezpieczeństwo zwrócenia się w kierunku ateizmu. Zatem proces skupiania uwagi na niezamanifestowanym, niepojętym, niepoznawalnym przez zmysły, tak jak zostało to wyrażone w tym wersecie, nie powinien być nigdy polecany. A szczególnie nie powinien być polecany w tej epoce. Pan Kṛṣṇa również nie zachęca do podejmowania tej ścieżki.

A living entity is eternally an individual soul, and if he wants to merge into the spiritual whole, he may accomplish the realization of the eternal and knowledgeable aspects of his original nature, but the blissful portion is not realized. By the grace of some devotee, such a transcendentalist, highly learned in the process of jñāna-yoga, may come to the point of bhakti-yoga, or devotional service. At that time, long practice in impersonalism also becomes a source of trouble, because he cannot give up the idea. Therefore an embodied soul is always in difficulty with the unmanifest, both at the time of practice and at the time of realization. Every living soul is partially independent, and one should know for certain that this unmanifested realization is against the nature of his spiritual, blissful self. One should not take up this process. For every individual living entity the process of Kṛṣṇa consciousness, which entails full engagement in devotional service, is the best way. If one wants to ignore this devotional service, there is the danger of turning to atheism. Thus the process of centering attention on the unmanifested, the inconceivable, which is beyond the approach of the senses, as already expressed in this verse, should never be encouraged at any time, especially in this age. It is not advised by Lord Kṛṣṇa.

Wielbiciel nie ma więc trudności w szybkim i bezpośrednim zbliżeniu się do Najwyższego. Natomiast ścieżka tych, którzy przyjęli bezosobowy sposób realizacji duchowej, jest bardzo trudna. Muszą oni zrozumieć niezamanifestowaną reprezentację Najwyższego, studiując taką literaturę wedyjską jak Upaniṣady; muszą nauczyć się sanskrytu; zrozumieć niepostrzegalne uczucia i muszą zrealizować wszystkie te procesy. Nie jest to łatwe dla zwykłego człowieka. Natomiast osoba w świadomości Kṛṣṇy, zaangażowana w służbę oddania, jedynie poprzez poddanie się przewodnictwu bona fide mistrza duchowego, składanie pokłonów przez Bóstwem, słuchanie o chwalebnych czynach Pana i jedzenie pozostałości pokarmu ofiarowanego Panu – bez trudu realizuje Najwyższą Osobę Boga. Nie ma wątpliwości co do tego, że impersonaliści niepotrzebnie przyjmują trudniejszą drogę, ryzykując tym, że ostatecznie mogą nie zrealizować Prawdy Absolutnej. Natomiast wielbiący Boga osobowego, bez żadnego ryzyka, kłopotu czy trudności, bezpośrednio zbliżają się do Najwyższej Osoby. Podobne stwierdzenie znajduje się w Śrīmad-Bhāgavatam. Powiedziane jest tam, że jeśli ostatecznie ktoś ma się podporządkować Najwyższej Osobie Boga (ten proces podporządkowania nazywany jest bhakti), a zamiast tego usiłuje zrozumieć co jest Brahmanem, a co nim nie jest – tracąc na to całe swoje życie – to rezultat takich poczynań bywa wielce kłopotliwy. Dlatego polecane jest tutaj, aby nie podejmować tej kłopotliwej ścieżki samorealizacji, gdyż ostateczny rezultat jest niepewny.